Man man, heeft het vanacht weer eens goed geregend.

In normale omstandigheden, wat deze ook mogen wezen met dergelijke buien, kom ik daar helemaal niet van wakker; maar deze keer vond Tijs het ook iets te veel en is verschillende keren beginnen wenen. Zijn bed staat nu eenmaal zo goed als onder een Velux en bijgevolg hoort hij dat extra goed.

Na drie keer in iets minder dan een half uur te zijn opgestaan om hem te sussen, heb ik toch maar zijn bed verplaatst wat verder van dat venster en het laatste half uur heb ik hem niet meer gehoord.

Mijn slaap was er wel aan daarentegen. Toen ik naar beneden ben vertrokken toch nog even binnengekeken en kon me niet van de indruk ontdoen dat hij toch iets dieper was weggekropen onder zijn donsdekentje.

Straks weer de lieslaarzen aandoen om met droge voeten tot aan de auto te raken vrees ik.